Ben senin gözlerine aşık olmuşum meğerse ....
Onlara her bakışımda, yüreğimin ortasında bir ateş yanıyor, canımı alacakcasına..
O ateşi söndürmeye , ne senin uğrunda akıttığım göz yaşlarım yetecek nede gözlerinde bulduğum o tertemiz masum bakışlar.
Bak; inkar etmiyorum, yalan söylemiyorum , bende seni deliler gibi sewmiştim bir zamanlar . Ve yine söylüyorum ; Ben senin gözlerine aşık olumuşum meğerse........
Yüreğim onu her görüşünde bulunmadık diyarlara, duyulmadık deryalara yelken açarken; sensiz kalmanın ne demek olduğunu kabullenemiyor. Taş tutmuş kalbinin gölgesinde, vicdanım bensizliğini ararken, işte bu kelimeler, işte bu cümleler, dudağımdan dökülmeye başlıyor; Ben senin gözlerine aşık olmuşum meğerse ......
Bu deli gönül artık ferman dinlemiyor , bu deli gönül belki aşk nedir belki ızdırap belki sewmek , sewilmek nedir bilmiyor ama bu deli gönül seni çook ama çok sewiyor. Dedimya güzelim : Ben senin gözlerine aşık olumuşum meğerse ..........
Hani bilirmisin; bir şarkı var, ben sensiz nefes alamam diye . Şimdi soruyorum sana vicdansız ! Ben sensiz nasıl nefes alayım , ben sensiz nasıl yaşayım. Ben senin gözlerine aşık olmuşum meğerse .........!