Kayıptı düşlerimiz
Belki esirdi geceye
Belki de boylu boyunca yatıyordu bir uçurumun dibinde
Tutsaktı bizi biz eden yanımız
Ağırlığınca hayallerimizi yitirdik
Diz çökmüş şafak vakti
Ağlıyordu üstümüze bulutlar
Ay karanlık, gece pusuda
Yüreğimiz paramparça avuçlarımızda
Delik deşik bir yaşamdı geriye kalan ömrümüzden