en çok yandığım şey..kendime en çok kızdığım şey..ayrılıklara alıştım ben ama kendime kızdığım en çok şey içimdekileri söyleyememek..vedalarda ayrılıklarda sadece susmak..o gitti diyorum sadece kendime.bunu kabulleniyorum.ama tek hatam kimseye söyleyemiyorum..belkide pişmanlıklarım geri getiricek onu..belkide içimdekileri söyleseydim gitmezdi..ne belkisi?söyleseydim gitme deseydim gitmezdi..bu seferde geç kaldım=) bu seferde yakalayamadım sevgimi ucundan..o gitti diyorum şimdi sadece kendime bi daha dönmeyecek..dayanırım herşeye ama bu içimdekiler bi ömür yakar beni..bu söyleyemediklerim bana bi ömür yeter..acı mi istiyorum? ayrılıkmı? vedaları mı seviyorum? hayır..peki neden söyleyemiyorum?bilmiyorum..belkide duymuştur beni belkide bile bile gitmiştir..ama yok yok duymamıştır..duysa kalırdı gitmezdi acımadan..o zaman sevseydi kalırdı?sevseydi anlardı içimdekileri okurdu?..off yok yok içimdekiler beni bi ömür yakıcak..genede bi ümidim var BELKİ DE DUYMUŞTUR..